تراست (Trust) از جمع شدن چند شرکت که کالای شبیه به هم را تولید می کنند ایجاد می شود که آنها سهم عمده ای از بازار را در اختیار دارند. تراست سهام شرکت هایی را که در آن عضو هستند، به صورت امانت نگه می دارد، امّا مالکیت سهام برای خود شرکت ها باقی می ماند. اما شرکت ها استقلال مالی، فنی و بازرگانی خود را از دست می دهند و همه امکانات و قدرت عمل آنها در تراست جمع می شود. وظیفه اصلی تراست کنترل امور شرکت های عضو توسط کنترل رای های سهامداران آن شرکت ها، انتصاب مدیران و اعمال نظارت مرکزی بر امور یک به یک آنها است، به نحوی که حداکثر سود تراست حاصل شود و در نهایت این سود بین اعضا قسمت می شود.
کیتون تراست را این گونه تعریف کرده است:
تراست رابطه ای است که در جایی اتفاق می افتد که شخصی که تراستی نامیده می‌شود، از نظر انصافی ملزم به اداره مالی منقول یا غیرمنقول، به نفع اشخاصی (از جمله خود) یا اهدافی که قانوناً مجازند، می شود، به نوعی که نفع واقعی مال نه به امین که به صاحبان سود یا سایر اهداف تراست، می‌رسد. یا به بیانی دیگر، تراست عبارت از رابطه‌ای است که از این طریق مالک، مالکیت مالش را به نفع بعضی از اشخاص -که خود نیز ممکن است از آنها باشد- یا برای اهدافی که مورد تأیید قانون باشد نگه می دارد در این صورت منافع حاصله از مال، به منتفعان یا سایر افراد صاحب سود تعلق خواهد گرفت.
در نظر اول تراستی به نماینده ای شبیه است که به جانشینی از اشخاص صاحب سود اموال را مدیریت می کند اما تحلیل آن بر پایه نمایندگی به کلی اشتباه است و باعث می شود تا برخی از وضعیت های آن به‌کلی غیرقابل توجیه شود. در واقع تراستی مالک واقعی و قانونی اموال است. او حتی می تواند اموال را بفروشد یا ببخشد. با این حال مالکیت او بر اموال مورد تراست کامل و مطلق نیست. این اموال توسط طلبکاران او قابل توقیف نیست و به ورثه او هم به ارث نمی رسد. موقعیت تراست را می‌توان نوعی تجزیهٔ مالکیت نامید که در آن تراستی مالک قانونی و صاحب سود تراست مالک انصافی نامیده می‌شود.
تعریف تراست و تراستی
تراست در زمانی پدید آمد که کامن لا تعهدات قراردادی را به رسمیت نمی شناخت به همین دلیل تراستی مالک حقیقی اموال به‌شمار می رود و برخلاف تصور ابتدایی فقط یک نماینده نیست که موظف باشد اموال را به نیابت از اشخاص صاحب سود اداره کند. با این حال بایستی درآمد اموال را به اشخاصی که به عنوان صاحب سود تراست مشخص شده‌اند تسلیم کند و در زمانی اصل اموال را نیز به آنان انتقال دهد. اما تعهداتی که تراستی دارد تعهدات اخلاقی و بر اساس وجدان است و هیچ ضمانت اجرایی برای آن وجود ندارد.
اگر تراستی مطابق اعتمادی که به او شده عمل نکند، شخص صاحب سود می‌تواند شکایت خود را به دادگاه‌های مهرداری ارائه کند. مهردار به تراستی دستور می‌دهد آنچه چیزی که در سند تراست معین شده عمل کند و اگر تراستی اطاعت نکند به زندان می‌رود یا اموالش توقیف می‌شود. در واقع تراستی در صورت اطاعت نکردن از دستور مهردار مجازات می‌شود نه به دلیل رعایت نکردن تعهداتی که در هنگام تشکیل تراست قبول کرده است.
تراست، تراستی و صاحب سود
در تراست که مالک اموالی از خود را به تراستی انتقال می دهد و تراستی که موظف است این اموال را به نفع صاحب سود یا صاحبان سود های تراست اداره کند وجود سه رکن، مالک، تراستی یا تراستی ها و صاحب سود یا صاحبان سود کاملاً ضروری است.
تراستی می تواند شخص حقیقی یا شخص حقوقی (همچون شرکت تراستی) باشد. تراتستی یا تراستی ها بر اساس نوع شان حقوق و وظایف متعددی دارند. یک تراست هرگز نمی‌تواند و نباید صرفاً به دلیل نیاز به تراستی رد و از اعتبار ساقط شود چرا که دادگاه معمولاً می‌تواند بر معنای «اصول انصافی»، خود، تراستی منصوب کند.
اصولاً وظایف و حقوق تراستی توسط ایجاد کنندهٔ تراست، در سند تراست مقرر می‌شود. تراستی مالک قانونی است و ملزم است که مال را برای صاحب سود یا صاحبان سود به آن صورت که مالک مقرر کرده است، اداره کند. از دیگر وظایف تراستی می‌توان به سرمایه گذاری وجوه و دارایی های تراست، نگهداری از اموال مورد تراست تحت نظارت خود و نگهداری (بایگانی) حساب یا همان مالیات‌های پرداخت شده، اشاره کرد.
انواع تراست
تراست ها دسته بندی های مختلفی دارند و بر حسب این‌که اهداف و مقاصد و موضوعشان چه باشد یا چگونه به وجود آمده باشند، متفاوت هستند و می‌توان آنها را در دسته‌بندی‌های خاصی قرار داد اما عموماً آنها را به تراست های عام یا خاص تقسیم بندی می کنند.
تراست صریح
تراست صریح زمانی است که مالک صراحتاً و با آگاهی تمام تصمیم می‌گیرد که تراستی را به نفع یک یا چند شخص معین یا گروهی از اشخاص در زمان حیات خود یا بعد از مرگ خود، به موجب وصیت‌نامه ایجاد نماید. وجود هر سه ارکان تراست، برای تشکیل تراست خاص ضروری است.
تراست ضمنی
تراست ضمنی کاملاً متمایز از تراست صریح است و زمانی ایجاد می‌شود که تعدادی از معیارهای حقوقی و لازم برای ایجاد یک تراست صریح وجود ندارد اما قصد مالک برای ایجاد تراست مفروض فرض می‌شود. تراست ضمنی به دو صورت، تراست استنباطی و حکمی است اما رایج‌ترین نوع تراست ضمنی، تراست استنباطی است.
تراست استنباطی
تراست استنباطی یا منتج یکی از صور تراست ضمنی است. تراست ضمنی زمانی رخ می‌دهد که تمام یا بخش‌هایی از تراست از درجهٔ اعتبار ساقط باشد یا مثلاً هیچ دلیل اثبات کننده‌ای مبنی بر این‌که مالک (الف) قصد هبه مالش را به (ب) داشته‌است به دست نیاید. در این صورت تراستی‌ها به حکم قانون و به موجب تراست استنباطی، اموال منقول و غیرمنقول را باید برای مالک حفظ و نگهداری کنند.
تراست حکمی
تراست حکمی که به نام‌های دیگری همچون تراست جعلی یا قراردادی هم معروف است، تراستی است که نه به واسطهٔ قصد مالک یا توافق صورت گرفتهٔ میان مالک و تراستی، بلکه قانون آن را از طریق جبران خسارت عادلانه یا انصاف بر طرفین تحمیل می‌نماید. متداول‌ترین نوع تراست حکمی زمانی ایجاد می‌شود که منتقل الیه مال مورد تراست را علی‌رغم اطلاع از این‌که تراستی، نقض تراست کرده‌است قبول می‌کند، در این صورت منتقل الیه که حال تراستی حکمی یا جعلی نام دارد خواه رضایت داشته باشد یا نداشته باشد، باید مال مورد تراست را در جهت حفظ منافع صاحب سود یا صاحبان سود نگهداری و حفظ کند.
تراست عام
تراستی است که برای اهداف خیرخواهانه و بهره‌مندی کل جامعه یا بخش‌های قابل توجهی از جامعه ایجاد می‌شود. هدف زمانی خیرخواهانه تلقی می‌شود که دارای ویژگی‌های نظیر: تلاش برای کاهش فقر، فراهم کردن ساز و کار آموزشی، پیشبرد اهداف مذهبی و سایر اهدافی باشد که به حال جامعه مفید است، باشد. تراست عام یا خیریه، مشمول قانون‌های تراست‌های خیریه مصوب ۱۹۹۲ و قانون مالیات است.
امین پرداخت پلتفرم اینترنتی برای پرداخت امن در معاملات است که با رویکرد جلوگیری از کلاهبرداری و تصمیم برای بزه راه اندازی شده است. خرید و فروش امن هر نوع کالا از هر منبعی را با ما تجربه کنید.